64.
-
Öyle sıkıldım ki kendimden, gözler oldum ruhumun bilinmez yolculuğunu.
Kimse sormadı bana, "ister misin?" demedi, "çıkar mısın" demedi bu yolculuğa.
Her sabah uyandığımda bir şeyleri yitirmiş olmanın hüznüyle, bitmediğimi görüp kahroldum.
Bitmedim, bitemiyorum. Kalbimi sıkıyor biri avuçlarında, ölemiyorum.
