ben seni hep beklerim susar öylece beklerim sadece. seni düşünerek uyurum, rüyamda aklımda sen olursun hep beklerim ama sen hiç bir zaman gelmezsin. alıştım mı? evet alıştım. bir gün gelirsin umuduyla yazdım her günümü kağıtlara okur da anlarsın neler çektiğimi. okur da anlarsın diye seni ne kadar çok sevdiğimi. o kağıtlar boşa harcanan kağıtlar adım gibi biliyorum ama rüyalarımda geliyorsun ya her gün, elbet rüyalarda gerçek olur bir gün diyerek bekliyorum seni, bekleyeceğim seni. peki sen? sen kimleri bekliyorsun benim seni beklediğim gibi? ya da kimler bekliyor seni? o güzel gülüşünü, gülerek konuştuğunda yüzündeki o mükemmel ifadeyi, o tatlı muhabbetini, yani seni beklememe sebep her şeyi kimle paylaşıyorsun şimdi? benim kadar mutlu ediyor mu seni? peki ya ben? ben seninle olduğum kadar mutlu olabilecek miyim herhangi bir zaman? şimdi ben diyorum ki seni hep bekleyeceğim , umurunda olmayacak biliyorum ama bekleyeceğim. neden mi? beklemekten başa bir şey gelmiyor çünkü elimden.
