o kadar fazla anılarla dolu ki bu şiir ev arkadaşımla baya bir üzerinde tartıştığımız bir şiiridr. o bana 'su hiç çürür mü?' diyordu ben ise 'hadi tekrar ahmet'in sesinden dinleyelim' diyordum.
işte şiirin burası beni can evimden vurur.
kıllı, ayakları üzerinde duramayan bir yaratıktım artık.
soyumun neye benzediğini unuttum. "insana benziyorlardi"
diye duymuştum bir vakitler. demek ki şimdi maymun
halkasında insanlık...
