hayatımda en çok değer verdiğim insanın sigara içtiğini farkettiğim andır. sonra emin olunca tamamen yıkıldım. sigaranın zararlarını anlatma amacıyla çekilmiş onca fotoğraf aklıma geldikçe boğazımda bişey tıkanıyor. olup olmadık yerde ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. benim içim küçücük bir kağıt parçasıyla eli kesilince yanarken onun gözünde bu kadar mı değersiz hayatı? yazık ya, ikimize de yazık...
edit: artık az da olsa ben de içiyorum. günde 1-3 tane arası. insanoğlu garip... halbuki bu entryi girerken nasıl da nefret ediyordum sigaradan. şimdi müsait olsa ortam da yaksam bi tane...
