çevremdeki herkes beni dünyanın en mutlu insanı imişim gibi görüyor. hayatımda en ufak bir pürüz yokmuş gibi. her gün o tanıdık gülümsemeyi yüzüme takınıp insanların içine karışıyorum. derdim olduğunda kimseye anlatamıyorum çünkü herkes abarttığımı ya da ortada bir sorun olmadığını söylüyor; ya da üstesinden gelirsin sen yaparsın diyorlar. ben bu kadar güçlü değilim sözlük. çok yoruldum...
