benim asıl takıldığım nokta, tacize uğrayan bir kimsenin (kadının demiyorum zira olayın artık iyice boku çıktı. bize de yapıyorlar) süreç boyunca kaçmaya çalışması.
yakın zamanda metrobüste başıma geldi bu olay. insansı, otobüs şöförünü de tanıyordu. muhabbet etmişlerdi. detaylara girmezsek ben adamı dövmek üzereyken otobüsten attılar.
ee ne oldu şimdi? ben kötü mü oldum? yoo?
e peki sayın kadınlar, erkekler nedir çekindiğiniz?
zamanında bir kız arkadaş durumu şöyle anlatmıştı;
"hayır başına geldiğini anladığın zaman emin olamıyorsun, yaşlı başlı adamın böyle bir şeye kalkışacağına inanmak istemiyorsun, kasılıyorsun." bana çok garip geliyor işte bu.
yani elbette olayın duygusal bir yönü var. yine de içinde biriken kızgınlığı, sırf etraf kalabalık diye tutmaya çalışan kadınlara yazık diyorum.
durum yetiştirilme tarzı ile alakalı da olabilir ama buradan, sosyal psikolojiye girip, kafa ütülemeye niyetim yok şu an.
