efendim final zamanı, eve gelmişim, üzerinize afiyet sağlıksız yaşamaktan da motoru bozmuşum. anahtarımı da uykusuzluktan olsa gerek almayı unutmuşum. eve geldim kapıda not: "oğlum ben carrefourdayım", ah canım anam, garib anam... bunu nasıl yaparsın bana. motor bozuk mozuk demeden gidiyorum yürüyorum carrefour'a, anamı arayacağım hesapta, bulunca sanki tuvalet isteğim kaybolcak, uykusuzluk işte insan bilmiyor ne yaptığını. tabi bu arada sakalım inanılmaz uzamış. girdim mekana, elimde paltom ayı gibi sakallarım ve dağınık saçlarım üstüne üstlük mor gözaltlarım ile potansiyel teröristim. bulamadım tabi annemi, lakin güvenlikçilerin gelip kimlik sorması hatta ve hatta hızlı konuşan bir şahıs olduğum için beni el kaide elemanı zannetmeleri çok yaraladı beni. şaka lan ne yaralıycak carrefour ne anasını satim. işte kıssadan hisse, sakalları kesmeye üşenmek sizi el kaide mensubu yapabiliyor.
