bugün günlerden hiç benim adım yok. kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek. savruluyor rüzgârda yaprak gibi..
kalbim, uzaklarda bir yerde. kalbim kayıp. karanlığa dokunabiliyor sanki ellerim.. sadece sesler duyuyorum.. ayak sesleri uzaklarda.. susuyorum, sessizlik keskin.. bekliyorum,beklemek keskin..
burdan gitmem gerek. her şeyi unutmam gerek.
acımıyor bileklerim, acımıyor hiç. acımıyor ellerim avuçlarım, acıtmıyor hiçbir şey.
acımıyor tenim, ve acımıyor dokunduğun yerler. acımıyor artık kalbim.
kalbim..
sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki ellerimin izlerini.
sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki kaderimin sökülüşünü
sadece sessizce durup öylece izlemek istedim bir meleğin ellerindeki kalbimi
sadece öylece durup sessizce izlemeyi istedim, sadece bir meleği sevmeyi.
hep bir şey eksik gibi ve hep bir şey yarım ve hep bir şey yok artık sanki.
ne bir ışık var ne de bir şarkı artık sokaklarında bu kaybetmiş şehrin.. ne bir isim var duvarlarında, ahh ne de okunabilen bir cümle.
sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki ölümümü.
öyle beyaz, öyle maviydi ki.. öyle güzeldi ki ve öyle.. öyle masum ama öyle yanlış öyle öyle yanlış ki ve öyle
ve öyle çocuk.
kalbim
tüm maviler kirli şimdi ve tüm beyazlar utanç içinde ve sadece uyumak..
uyumak istiyorum
