yıllardan iki yıl önce. kaybettik. şeker hastasıydı. çok neşeli, vurdum duymaz, kafasına göre eserdi. son sözlük'te tanıştık onunla. onun için son oldu, maalesef. şimdi onun gibi o sözlükte yok artık.
selda bu dünya üzerinde en şeker hastalıktı. insülini ayırmazdı yanından. birkaç kere bizim de yaptığımız olmuştu. ama hiç gözümüzde büyütmemiştik bu hastalığı. o hep gülerek anlatırdı. gülüşü, muhabbeti, ortamı kahkahaya boğması, ne düşünürseniz düşünün bu kızda vardı hepsi. küçücük ağzı ile makarna dolanmış kocaman çatalı nasıl da löpür löpür süpürürdü, o rakı kadehleri yok mu hele. bir gece hayatın tam dibine vurmuşken ve kafalar güzelken eve dönüş yolculuğunda bu akşam ölürüm şarkısı çaldı radyoda. arabada bulunan herkes bağıra bağıra eşlik ediyordu. heaven ise bambaşka. o gün araçta olupta o şarkı ile coşan heaven'ın keyfini görmeliydiniz. ah be zalim kader. kelime oyunlarını çok yapardı. bir de kendine sataşanlara karşı hiç boş durmazdı. kızların delikanlısıydı yani. son oyununu dünyaya yaptı. bir entrysi vardı çok iyi hatırlıyorum, uçurumun kenarından gök yüzüne doğru uçarım diyordu. dediğini yaptı, uçtu. şimdi ne yazsam diye düşünürken öyle çok anı var ki, ah be selda. ah be. neden gittin?
gelemedim mezarına özür dilerim, hala geleceğim. geleceğim arkadaşım.
