Ah ne acı, sanki bir devrin kapandığı yer gibi ne üzücü konserine gidemeyecek olmak; o adamı kanıyla canıyla göremeyip duyamayacak olmak.
lise çağlarımızda daha 17 demedik mi bir çoğumuz. tren garlarında aynı rüyayı görüp ayrı yönlere giden o istasyon insanlarını az aramadık etrafımızda.. kaçımız onun kupa kızı kendisinin ise sinek valesi olduğunu düşünmedi... mavi kuş ile küçük kız klibindeki gibi bir sevgiyi aradık çoğu zaman. çoban yıldızı, uçurtmalar, paramparça, mektup, iki yabancı, gündüz düşleri . ben çok teşekkür ediyorum bunları senden duyabildigim için teoman, ama ne acı ki bir daha sesin gelmeyecek öyle yakından bana.
edit: neden bu kadar eksilendi , merak ediyorum?
