buraya kadarmış dediğim gecedir. arkadaşlarla sohbet ederken sallanmaya başlamıştık, başta geçer dedim ama hafiflemiyor artıyordu, sadece şehadet getiriyordum, arkadaşımın evinde olduğumdan aklım annem ve babamdaydı, ne yalan söyliyeyim onlara ilişkin umutlarım da her saniye azalıyordu. işte tam o sıralarda buraya kadarmış, dünyadaki nasibimiz buymuş dedim. deprem durmuştu ama ben inanamıyordum, telefonu o kadar hızlı çevirmiştimki hatlar kilitlenmeden annem ve babama ulaşabilmiştim, onlarında sağlıklı olduklarını duyduğumda içim rahatlamıştı.Demekki daha yiyecek ekmeğimiz içecek suyumuz varmış dedim. arabaya binip merter kocamustafapaşa arasında bir yolculuk yaptıktan sonra hiç yıkık bina göremedik, kendi kendime inşallah merkez burasıdır dedim, ama maalesef değilmiş. Binlerce insanımız kaybettik o gece...Allah hepsine rahmet eylesin. ve bir daha böyle bir afetle imtihan etmesin bizleri.
