insan dünyada belli şeyler için yaşar. namus gibi, şeref gibi, insanlık gibi. yediğin yemeğin nerden geldiğini bilmeden, bugün karnım doysun mantığıyla yaşanmaz bu dünyada. her gün ziyafet çekerek de doyarsın, bi kase çorba da ölmemen için yeterlidir. peki durum buyken, nasıl hazmedebiliyorsunuz, bu işten çıkarınız her neyse, onun için şerefinizden vazgeçmeyi? bu kadar mı akıldan noksansınız? bu kadar mı gönüllüsünüz piyon olmaya, tek kullanımlık şeyler gibi bir vasfa sahip olmaya? aldığınız nefese yazık, hastanelerde orda burda organ nakli bekleyen, hayat için savaşan, umut besleyen milyonlarca insan varken, o sağlıklı bedende o boş kafayla gezmeniz, dünyadaki en büyük adaletsizlik belki de... allah ıslah etsin...
