ekmeğini taştan çıkaran aşık öğrencidir. şayet kıza platonik olarak aşık, mahcup bir anadolu delikanlısıysa; sosyalliği eline almış, popüleritesi tavan yapmış rakipleri karşısında günün belirli bir dakikasında kendini ön plana çıkarması için yegane şansı olan anı değerlendirmenin planlarını, daha o ana saatler varken yapmış, pusuya yatmış aşıktır. evet, o an, son dersin bitiş zilidir. kahramınımız kızla olan günlük tek muhabbetini mont alışverişinde yapabilecektir. ayrıca kızınki mont, aşık elemanınki gocuktur. ya kız ona gocuğunu uzatacak (iyice tınlamaz bir kız ise gocuğu iki parmağının ucuyla tutup, üfff bu kimin yaa, diye bağırır) ya da aşık çocuk kıza montunu. şanslıysa bir de el teması gerçekleşir olay esnasında.
