olmayacağını bile bile seversin ya bazen... istersin onu her şeye rağmen. sonu olmayacağını öngörsen de tüm duyularını kilitleyen o'nu yaşamak ve hissetmek istersin. kıracağını, inciteceğini bilirsin de alıkoyamazsın kendini. hele bir kez de tadına baktıysan ve damağında kaldıysa teni, kokusu, işte o zaman en derinine akıtmış demektir zehrini.
sen bilirsin, kendini kaybedersin, yetmez bir de insanlar konuşur. olmaz derler. ne sana inanırlar ne ona... boktan hayatlarında 7/24 hep mantıklı kararlar alıyorlarmışcasına gelip senin hislerine çomak sokarlar.
çekici kılan da bu değil mi zaten? aşkı aşk yapan; olmayacağını bilmek, acıtacağını anlamak, herkese ve her şeye karşı çıkmak, sadece anı yaşama arzusu değil mi?
sen dokunsan bitecek ama yaşamış olacaksın, uzak dursan o hep yaşayacak ama hiç dokunamamış olacaksın. iki ucu boklu değnek.
bir halil sezai paracıkoğlu parçası. bir kelebekle aşk olmaz. sözlerini yazmıyorum ki tam olmasın. tam olmasın ki aşk olsun.
