zaman ısrarlı,her traş olduğunda bir daha çıkmayacakmış hissine kapıldığım sakallar, erkeğin serzenişi zamanadır hep, diğerlerininkini hiç kestiremedim. yeni bir sayfa yoksa kirletecek, insan silgisine yükleniyor işte istemsiz, zihinde takılı kalmış bir an, anne gözetiminde ki ilkokul günleri gibi, sevdiğin bir insanın cenazesinde mezara iteklediğim bir kaç kürek toprak.
bekleneni vermemişse geçmiş yüzüstü yatar insan yatağa, horlama şüphesi olmaksızın kabuslar görür, yarın uyanamamak değil ki korku, bugün ıskalanan bir kaç el silah aslında...sen kimsin bilmiyorum ve ben bu yazıyı sana yazdım.
