antik yunan ve orta çağ karanlığının ele aldığı şekildeki cezalandırma mekanizmalarının değişen konjonktürler ve insan hakları nihayeti ile aldığı en son ve insancıl türev.
ilkel insan ve orta çağ engizisyonu ibret kavramı hasebiyle, bireyin diğer halkın gözleri önünde hunharca öldürülmesi istenirdi. suçlu titrindeki kişinin ıslah olması onlar için mühim değildi. kendi rant çarkları dönse yeterli idi.
bugün ki, hapishane olgusunun öğretisi irdelendiğinde; artık mahkumun işlediği suçtan dolayı pişmanlık duyması ve ıslah olması ön koşuldur. ne kadar ders alınır burası ise, ülkelerin anayasal düzenleme şekilleri ile orantılıdır.
