istanbul alındıktan sonra savaş meydanında dolaşan fatih, çocukluk arkadaşı ulubatlı'nın cansız, ok ve mızrak yaralarıyla delik deşik olmuş bedenini görür. gözleri uzaklara bakıyordur ulubatlı'nın.. tek cümle dökülür fatih'in ağzından arkadaşının kulağına;
