yaşım o kadar geçkin değil. çok şey görmedim bu memlekette; ama okuyarak şahit olduğum bir tarih var ortada. neyin galeyanına geliyoruz ki? abiyi kardeşe, babayı oğluna kırdırmak üzerine kurulu bir sey bu. hadi o zaman çıkalım sokaklara, ben kürt komşumun evine molotof atayım, sen mahallenin kürt imamını bıçakla, başka biri gitsin kürt çocukları toplayıp, bir daha taş atmasınlar diye ellerini kessin. hadi yapalım bunu ve sonra bir an durup bakalım şöyle bir geriye. bitmiş mi bu ülkenin üzerinde 30 yıldır gezen o kabus. dinmiş mi evlatlarını, nişanlısını, kocasını, babasını, kardeşini bu bela için kaybedenlerin göz yaşları.
kahvehanelerde duyardım böyle şeyleri, çaylar bitince nasılsa bitiyor muhabbet diye karışmazdım. ama burda da görünce şaşırdım üzüldüm.
bu belayı başımıza musallat edenlerin tek isteği zaten birbirimize düşmemiz. sokaklara dökülüp kardeş kardeşe yaşamak varken birbirimizi öldürmemiz. ya da şöyle sorarım size; pkk bitti diyelim hadi, sanıyor musun başka bir bela başımıza musallat olmayacak.
anlatmaktan bıktığım şeyleri yazmak da zor oluyor lakin; ben bir askerim ve ölümün kalleşliğin ensenizde gezdiği o yerlerden henüz döndüm. arkamda bana emanet edilen 15 tane ana kuzusuyla, geceleri soğuktan eline yapışan silahla, gündüzleri sıcaktan ayağına yapışan botlarla ve her an senin arkanda gezen o bildiğin hiçbir korkuya benzemeyen korkularla dolaştım dağlarda. nitekim alcak nefesimiz varmış daha ki dönebildik geriye; ben ve ana kuzuları. eğer halen hayatta olursam 3 yıl sonra tekrar gideceğim o korkuların kucağına.
şimdi merak ediyorsun de mi sayın yazar. neden yazdın bunları konuyla ne alakası var diye.
ben ölmeden döndüm ama nice kardeşimi kaybettim ve çok iyi biliyorum ölümün ne olduğu, akşam beraber yola çıktığın adamın kollarında şehit olmasının da ne olduğunu biliyorum.
ama demem o ki kardeşim. silahla, onların yaptığını onlara yapmakla, gördüğün her kürdü öldürmekle, gazetede gördüğün küçük puntolu şehit haberine kızıp, ardan 5 dakka geçmeden spor haberi okumaya geçmekle ve sayfalarca uzatabileceğim şiddet ve umursamazlık içerikli eylemlerle çözülebilecek bir şey değil bu. ne yapmak gerek diye sorarsan eğer: inan ki bilmiyorum...
