tam da bir akşam üstü,başladığımız ve bitirdiğimiz yer aynı yer aynı vakit...
üç nokta koyuyorum suskunluğumun sonuna. gidişinin şerefine,bana bıraktıklarının ağırlığıyla iyi ki çok geç olmadan demek isterdim,ama öyle geç kaldın ki gitmek için... tamda bir akşam üstü söz bitti,susma vakti.
başladığımız ve bitirdiğimiz herşey için,artık her akşam üstü aynı yerde aynı vakitte,
söz biter,susma vakti gelir.
susma vakti bir akşamüstü,
susma vakti,yüzünün çizgilerinde bulduğum keder,
susma vakti bana söylediğin her bir yalan...
susma vakti gerçeğinle hayalinin karıştığı nokta...
adının geçtiği her vakit ve bazen zorunlu bazen tesadüfi karşılaşmalarımız...
söz sende bitti,sözü sen bitirdin.
susma vakti bende başladı bana kaldı...
