senin görmediğin çoğu şeyden sadece biridir bu yazı.
sana bir hitap kelimem yok ilk olarak. isminin yazılı/sözlü olarak çevremde kullanılmasindan dahi haz etmiyorum. nedense insanlar sevdikleri kişilerin ardından hep iyi düşünecekmiş gibi gelir bana. seni bu gruba dahil etmeye çalıştım ama sen girmek için fazlasıyla öküzleşmiştin. aslında hakkında iyi veya kötü hiçbir şey düşünmemek isterdim ve şöyle bir baktığımda otuzlu yaşlarımda aklıma bile gelmeyeceğini ya da tarafımdan umursanan biri olmayacağını düşünüyorum ama şimdiki zaman diliminde ne zaman aklıma gelsen bok ye diye geçiriyorum içimden. sonra bu dediğime üzülsem mi, dememeli miyim acaba sonuçta bir zamanlar benim için iyi biriydi falan diyorum ama yine sonra yok henüz o kadar polyanna olamıyorum diyerek tekrar olayı sonlandırıyorum. dediğim gibi belki seneler sonra umrumda olmadığında aslında öyle düşünmemeliymişim falan derim ama şimdilik zihnim bok yemen konusunda çok ısrarcı. arada seni özleyince biri kafama patlatmalı çünkü kötü kahramanlar ve benciller özlenmeyi hak eden tipler değildirler, dallastaki ceyar gibi işte. hoşçakal.
