Bu hayat neden böyle, daha önce de dedim. bu can, bu beden kimin günahının cezasını taşıyor bir ömür?
Hani inanmam ya, inandım diyelim. daha önceki hayatımda başka biriydim, kötü biri belki. Öyle kötü ki, insanlara kan kusturdum, acı çektirdim, adımı bile anmak istemedi kendilerine "iyi" diyenler. Sonra son buldu o hayat ve tekrar geri gönderildim, "cezanı çekeceksin!" diye kulağıma fısıldanarak. kendimi bu hikaye ile tatmin ediyorum artık, bu mantıksız hikaye inancımı da kuvvetlendiriyor ayrıca. Her şeyin bu kadar boktan olmasına bir kulp uydurmak gerekiyordu ve bunu uygun gördüm. Yaratıcısız bir sürecin böylesi bir şeyi ortaya koyup kenara çekilmesi "hani adalet?" sorusuna muhatap bulamamam demekti, olmazdı bu. isyanı küfürlerle besleyip attığım boşluğun bir adı olmalıydı. Her sözümü duyup bana cevap vermese de, biliyorum ki orada, beni dinliyor ve benim seviyeme inmiyor.
Duyuyorsun beni kahrolası! Sana "yok" diyenlere inat varsın sen! Seni belki ben yarattım, belki de sen beni yarattın. Yaratıldık işte ne önemi var, senin adın tanrı ben ise kul! Sorgusuz yolladın beni buraya ve bir yol çizdin önüme.
