insan, 17'sinde duygularının heyecanlarının sevinçlerinin ve aksi şekilde üzüntülerinin de doruğundadır herşeyde olduğu gibi. bir insan, bu yaşta tamamiyle duygularıyla hareket etmesiyle ün salmış olduğu halde hatta adına -delikanlı- dendiği halde nasıl olur da ona aşık olamaz denilir ki?
17 yaşında yaşanılan aşk uçarıdır. heyecan vericidir. evet, mantıksızdır belki. evet saçmadır hatta ve hatta belki kısa zaman sonra bitecektir. ama o hissedilen duyguya aşk denilmemesi ayıp olur.
22-23 yaşlarında yaşanılan aşklara benzemez elbette. o kadar oturaklı, gerçekçi ve mantıklı olmayabilir. ama adı aşktır. insanlar 55-60 yaşında geldikleri zaman bile -çoğu insan onlara işleri çoktan bitmiş gözüyle- bakarken aşık olup evlenebiliyorlarsa, 17 yaşında her duygusu taze, hayatta acı yaşamamış, 'hayatının baharında, en güzel yıllarında', duygularının önüne set vuramayan insan nasıl aşık olamaz!
ben, 17-18 yaşlarında kaçıp evlenmiş insanlar tanıyorum. siz tanımıyor musunuz sanki? bırakın allasen. onlar ne hissederek kaçıp evlendi? büyüklere saygının aile bağlarının çok daha önemli olduğu yıllarda o insanlar 16-17 yaşında, çoğumuzun 'ergenlik' adını verip dalga geçtiğimiz yıllarda şuan bile hiçbirimizin göze alamayacağı büyük bir risk alıp kaçtılar! aşk için. sevgi için.
siz bunlardan sonra, nasıl olur da bir insan 17 yaşında aşık olamaz dersiniz?
olur. hemde öyle bir olur ki...
