baştan söyleyeyim öyle pek dumur bir olay sayılmaz ama, o anda beni dumur etmişti diyebilirim. okulun ilk günleridir, senenin ilk edebiyat dersidir. son sınıf olunca haliyle herkes test çözme eğilimindedir. bir müddet sonra " sıkıldınız galiba, haydi biraz rahatlayın " der hoca. bunun için de mükemmel bir fikri vardır. " x bize bir şarkı söylesin " (x: sınıfın güzel sesli kızı). x' in sesi güzeldir gerçekten fakat bunun yanında hayır hocam da diyemez, hafiften yalakalığı vardır. ve yine bir edebiyat hocası tarafından adına " şiir dinletisi " denilen ancak mevlüt gibi olan şey için ezberletilen " dönülmez akşamın ufkundayız " ı söyler x kişisi. şimdi burada x' e değil hocaya kızmak lazım. ulan kadın, biz napıyoruz? test çözüyoruz. neden? sınava giricez. niçin? üniversite için. ha demek ki bu ülkede sınavı kazanamadın mı okul mokul, gelecek hayal. yani umutsuzluk, yılgınlık yolundayız. sen ne diyorsun? rahatlayın. o kız hangi şarkıyı söylüyor? dönülmez akşamın ufkundayız. o şarkının-şiirin ilk dizeleri neler? " dönülmez akşamın ufkundyaız vakit çok geç, bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç. " başa dönüyorum biz napıyoduk?... eğitimde soru- cevap modeli.
