ilk önce doğumla ölüm arasında beyhude geçen bir zamanla kandırılmadık mı hepimiz? sonra zaten ardı arkası kesilmedi kandırılmaların. önceleri bir çikolatayla, sonra bir oyuncakla, daha sonra çeşitli vaatlerle, sonraları ise bir tebessümle, sıcacık bir bakışla kandırıldık. ama en çok da umut denilen o duyguyla kandırıldık hepimiz. belki de bu yüzden bizi en çok kandıran yine kendimizden başkası olmadı, olamadı hiçbir zaman..
