durup uzun uzadıya düşünmek makbul değil yaşarken...
en durağan anlarda bile değişiveriyor bildiğimiz yada bildiğimizi sandığımız şartlar...
çevresindeki şartlara uymaktan başka bir şey düşünmeyen bukalemunları çağırıştırırcasına olup bitenleri seyreden ruhsuz,kişiliksiz,kimliksiz warlıklar haline geliveriyor kimimiz bu hengamede,
kimimiz anaforun orta yerinde kalmış zawallı küçük bir tekne gibi dururken asıl çoğunluk kendi haline acıyor,kabulleniyor...
değişen ve bu suretle yeni bir şekle bürünen hayatlarda içine yanlızca kendilerinin girebileceği/gireceği bir kabuk yaratıp oraya çekiliyor,
ya da,
isyana bir an olsun ara vermeyip kılıcından kan damlayan adeta çıldırmış bir savaşçı gibi saldırıyor "sadakatsizliğini değişip durarak kanıtlamış" hayatlarına...
yaşarken neredeyse aralıksız bir halde sürüp giden bu değişim mensubu olduğumud toplumu da etkileyen büyük bir olay geldiği takdirde de her birimiz bir diğerinden farklı tepkiler veriyoruz, ve tıpkı özel hayatlarımızdaki şartlar değişmeye başladığı zamanlarda olduğu gibi, renkli resmi haritalardaki kırmızı çizgiler yer değiştirmeye başladığında da verdiğimiz tepkilere göre kolayca sınıflandırılıyoruz.
oysa bir insanın ismini yanlızca tek bir katogarinin altına yazmak mğmkün değil...
tek başına bir insan(cık) bile koca bir evren taşır çünkü içinde...
neredeyse bütün yeşilçam filmlerinde pek moda olan "kendisine tecavüz niyetinde olan bir adama, bu niyetinin ortaya çıkışından çok daha önce bacaklarını aralayan" düşmüş(!) bir kadından bahsetmiyorsak eğer, kişi tam olarak ne iyi ne de kötüdür. ne tam olarak ahlaklı ne de tam olarak ahlaksız sayılabilir. bu durumda asıl hatırlanması ve söylenmesi gereken tek cümle her insanın "biraz gri" olduğu değil her insanın "gri" olduğudur.
