bu duyguyu babam hayattayken asla anlayamazdım eger yanımda suan uyuyan 4 yasındaki ufaklık olmasa.
nasıl bir özlemki yaptıgı her harekete yansıyor. hiç mi dolmaz bir babanın yarattıgı boşluk hayatını boyunca mı uzaklaşmadan ondan yaşayacak.
bebeğim resmini öptü ve ondan sonra uyudu. ben onu ruyamda hiç görmüyorum diyor bırak geri gelmesini artık ruyalarında bile görse yeter diye dua ediyorum.
okula başlamasıyla birlikte bütün huyları değişti bambaşka bir çocuk oldu bütün bunların tek sorumlusu ise babası çevresinden görüyor bebeğim ve canı çekiyor.
tanrım o daha çok küçük her gün o küçücük ellerini sana açıyor babamı bana getir diye meleğimin dualarını karsılıksız bırakma.
en azından ruyalarında görmesine ona sarılmasına izin ver. yada babasına biraz vicdan ver. bu duyguyu yaşamak diğer çocuklarn hakkı oldugu kadar onunda hakkı. onu mahrum bırakma bu sevgiden.
