hemcinslerime sinir olma nedenlerim arasında yer lan laflar olsa da lafı işiten kızın sırıtması ya da kıkırdaması kadar kızdırmaz beni. tanık olduğum iki olaydan bahsedeceğim:
kaldırımda yürüyen ve üniversite öğrencisi oldukları her halinden belli bir grup kızın hizasında mercedes (modelini bilmiyorum ama yeni bişey idi...) otomobili ile duran gencin, yanında oturan ve camdan dışarı sarkan arkadaşı söze girer:
"kızlar! götürelim mi?* isterseniz bir yere uğrar bişeyler içeriz. yürüyüp yorulmayın."
kızların yaptığı bazen birbirlerine bazen de çocuklara bakmak ve gülmek idi. ne bir "hayır" cevabı ne bir terslenme... sırıtarak çocuklara bakmaları ise beni deli etti. araç gitti sonra.
oldukça meyilli idi kızlarımız. kalabalık olmasalardı, mesela "ikiye iki" durumu olsa idi kesin araca binerdi bunların her biri de.
diğer olayın "pislik" tarafı ise liseli bir kız. çocuk, ısrarla muhabbet etmeye çalışıyor ve bir gün bir yerde sohbet için sözleşmeye zorluyor, parkta gördüğü kızı. ama rahatsız edecek şekilde... "eve atayım mı seni" benzeri cümleler kuruyor. vajinasını, bu terbiyesiz erkek gibiler sayesinde yeni keşfetmiş gencimiz ise bir ötedeki bank'a geçiyor, ufluyor, pufluyor ama cevap vermekten de geri kalmıyor. park içinde, çocuk peşinde olduğu halde dolanıyor. parktan gitmek aklına mı gelmiyor?
evet... dişiler böyle işte. benim gibi çirkin, zengin olduğuna dair bir işaret (pahalı giysiler ya da spor araba gibi) taşımayanlara karşı, masum bir soru sormak için yaklaştığımızda, tecavüz edecekmişiz gibi tepki veriyorlar. bkz.(#7985604)
demek ki zenginlik ve/veya yakışıklılık, kızlara laf atabilirliği de beraberinde getiriyor. kabullensin artık dişiler, bu ve benzeri şekilde adice davrandıklarını. hepsi aynı. evet.
