Kimin günahının cezasını çekiyor bu hayat? Uzaktan izliyorum seni, her halinin hüzne bürünüp, yitip gitmesini gördükçe "keşke ölse" diyorum. Öyle büyük çaresizlikler yarattın ki kendine, "keşke bitse" diyorum.
Mimiklerine yansımayan her halini biliyorum senin. "Unutkanlığını" anımsatıp herkese, asla unutmadığını da biliyorum. Biriktirdiğini biliyorum mesela, herkes oturup masana hesabı ödemeden gidiyor, biliyorum. Ve sen tüm bunları düşündükçe inanıyorsun çaresizce bir yaratıcıya.
Küçük kavanozlara zorla sıkıştırılmış, büyük aşklar yaşadığını da biliyorum. "Kimse anlamıyor" diyorsun ve bazen buluyorsun kendini oynamayı bilmediğin oyunların içerisinde. Herkes usta sen çırak.
inanıyorsun her biten aşkta yeniden doğduğuna. bir aynanın karşısında binlerce kez tekrarlayıp duruyorsun bunu. Her biten aşkta ölüyorsun, bunu da biliyorsun inanamasan da.
Keşke diyorum, bitse hepsi. Huzur, bir ruhun bedenden ayrılışında soğusa bedeninde. Herkes gitmeden, sen gitsen,
