küçücük çocukken bile küçücük yüreğini korkutan acıtan korku. büyürsün ama kalbin bu korkuyu ne zaman hissetse küçücükkenki gibi çocukça kanat çırpar, yavru kuş kalbi gibi. kendini yuvadan uçması için atılan yavru kuş gibi sahipsiz hissedersin, annene bir daha sığınıp onun kokusunu duyamayacakmışsın, ölecekmişsin gibi hissettirir.
çocukken annem evde olmadığında giysi dolabını açar annemin kazaklarını koklardım, bir daha göremezsem diye düşündüğümde ruhum acırdı. kaç yaşında insan oldum ne zaman yanımda değilse, arasam ulaşamasam aynı stresi yaşıyorum.
