sınav yerine gittiğim zaman onca kalabalığı gördüğümde ulan nasıl sıra gelecek bana, 100 küsür insan var sırada demiştim. aklıma bi piclik gelmedi değil hani.
arabaya binen ilk sürücü adayı bir bayandı ve tamamdır bu iş dedim kendime ve sıramı beklemeye başladım. bayan arabayı horultulu ve sümkürerek kaldırdıktan sonra harekete geçti ve bir tur attıktan sonra eski yerine geri döndü diyecem ama dönemedi, durması gereken yerin 20 metre ilerisine kadar sürüp durdurabildi ancak. sırada bekleyen ben ve diğer adaylar -hepimiz- arabanın epey gerisinde kalmıştık. ben de içimdeki piçleşmiş çocuğu dışarıya savurdum ve hocam ben arabaya gidiyorum haberiniz olsun dedim. hoca da koş koş diye gaza getirdi beni. böylece onca sırayı beklemekten kurtuldum. bayanın arabadan inmesini bekledim, henüz inememişti gerizekalı. kapıyı açmayı dahi bilmiyor. arabaya bindim, arkamda oturan gözetmenler heyecanlanma haroon sakin ol dediler. o ana kadar olmayan heyecanım ortaya çıktı, bilerek yaptılar sanki ibnetör gözetmenler. neyse, koltuk düzeltmesi, ayna ayarlaması derken vitesi bire attım. yok emniyet kemerini takmadım, hocamız siktir et takma demişti. ben büyük sözü dinlerim arkadaş. tam gaza basıp devriyajı hafif indireyim derken araba stop etmez mi o anda. eywah dedim içimden. yanımdaki yavşak gözetmene baktım, içimden ulan ibne hep senin yüzünden oldu der gibi baktım gözlerine. zira adam benim yerime yedek devriyaja basmış ve ben ayağımı devriyajdan çektiğim halde yukarı gelmiyordu devriyaj. araba da yanımdaki gözetmen sayesinde istop etmişti. allahtan diğer adaylardan 20 metre uzağız da rezil olmadık. soğukkanlılığımı korudum, bozuntuya vermedim. hoca araba istop etti deyince öyle mi ya deyip salağa yattım biraz ama tekrar çalıştırıp 1'e attım vitesi ya allah deyip istikamet ileri marş marş... 50 metre sonra kavşağa geldik o da ne?! kırmızı ışık! tüh şimdi yine arabayı mı kaldıracaz ya dedim içimden, hayıflandım. yeşil yanınca kaldırdım arabayı sağ salim ve o da ne trafik sıkıştı az ileride ve ben yine durmak zorunda kaldım, tüh yine kaldıracaz arabayı ulan iş çıktı yine başıma dedim. daha önce kursta bile bu kadar sayıda yapmadığım araba kaldırma pratiğini sınav sırasında yaptım. neyse devam ettik yola ve eski yerimize doğru dönerken, ben sol şeritte seyrediyorken sağ şeritte ilerleyen başka bir acemi de vardı. ikimiz normal seyrederken arkadan gaza köklemiş acemiler acemisi bir aday gelmez mi, eywah dedim aynaya bakarak, çarpacak bu dingil bize dedim. arkamdaki gözetmenler de tehlikeyi farkedince bana yavaşla biraz, arkadan hayvanın biri geliyor dediler. ben yavaşlamak yerine azcık sola yanaşıp arabayı bulvara doğru çektim ve kıl payı kala sürmeye devam ettim, arkadaki hayvan da benim ve sağ şeritteki adayın arasından hızla geçip gitti, böylece biz de arada gitmekten kurtulduk. hoca sağa çek, dur dedi.
sınav böyle geçmişti ben kesin kaldım o hayvanlar yüzünden dedim kendime. güvende hissetmiyordum kendimi. sınav sonucunu 2-3 saat sonra kursu arayıp sordum heyecanla. kaldım diye düşünüyordum ama geçtiğimi öğrendim.
özetle söylemek gerekirse sınav araba sürmekten ibaret değil.
bilmeniz gereken önemli 2 şey
- arabaya bindiğinizde heyecan sıfır ve güveniniz tam olmalı.
- aynaları kontrol etmezseniz puanınız acayip kırılıyor.
