bî-haber gövdeme gelmiş konmuş,
müteheyyiç[1], mütekallis[2] bir baş;
ayırır sanki bu baştan etimi
ömr-i ehrâm[3]a muâdil bir yaş!..
ürkerim kendi hayâlâtımdan,
sanki kandır şakağımdan akıyor;
bir kızıl çehrede âteş gözler
bana güya ki içimden bakıyor.
bu cehennemde yetişmiş kafaya
kanlı bir lokmadır ancak mihenim,
ah ya rabbî, nasıl birleşti
bu çetin başla bu suçsuz bedenim?
dişi, tırnakları geçmiş tenime
gövdem üstünde duran ifrîtin;
bir küçük lâhza-i ârâma[4] feda
bütün âlâyîşn[5] nam ü sıytin[6]!..
ahmet haşi̇m
piyale, 192
büyük şairi, şair-i muazzamı rahmetle anıyorum. yaşadığımız türkçeye çevirmiyorum, haksızlık olur musikiye. yalnız şunu bilin, haşim kendini çirkin gören biri, ama onun kadar güzel ruh, gelmiş midir cihana.
