bak sakin ol, sizin yaşam tarzına bir şey demiyorum. anladık hepiniz ayakları üstünde duran, biresyselliğini tamamlamış, kadın-erkek eşit dünyada yerinizi almış insanlarsınız. kariyerinize odaklanmayı tercih etmiş, kocasına kendini ezdirmeyen ve aynı zamanda kocasına "muhtaç" olmayan arkadaşlarsınız.
aslına bakarsanız, ben de tasvip etmem kocasının tüm dangalaklıklarına yuvası için, çocukları için, dul damgası yememek için katlanan kadınlarını bu tavırlarını. kendilerine eziyet etmelerini, fedakarlık yapmalarını.
ama iyi ki yapmışlar. ve ne yazık ki artık onlardan eser yok.
çatır çatır boşanıyor lan herkes. yuvasına sahip çıkan kadın modelinin (biz ona anne diyoruz) yerini "amaan daha gencim güzelim. ekonomik özgürlüğüm de var. bana ne; o düşünsün" diyen özgür hatun modeli (biz buna kadın diyoruz) almış.
tekrar söylüyorum, doğru olan annelerin yaptığı değil belki. en azından mantıklı değil lan. ama iyi ki şimdiki nesillerin çocuğu olmamışım diyorum kendi kendime. saat üçe kadar pencere önünde bekleyen, kocasının düzelmesi umuduyla yeni sabaha uyanan, çocuğunu ne olursa olsun yeni ve üstelik ne olacağı bilinmeyen psikolojik bir harbe sokmayan bir annenin çocuğuyum iyi ki.
