devletler mücadele ettikleri güçlerle görüşür. çatışmanın istihbari veçhesidir. bu aczin, güçsüzlüğün işareti değildir, boyun eğiş hiç değildir. böylesi yaklaşım çözümü silaha sıkıştırır.
çatışma, ırak operasyonlarından sonra yoğunlukla uluslararası boyutlanmıştır. bunun çatışan tarafın yabancı bir ülkeden destek almasıyla alakası yoktur, tek başına.
görünen o ki, pkk artık orta doğu figürüdür. bu onun operasyonel gücünden çok, orta doğu meselesinin kompozisyonundan kaynaklanıyor.
devletin çatışırken, bu oluşum içinde ki aktörlerle görüşmesi sadece doğal değil zarurettir.
efkar manüplasyona açıktır. üstelik şüheda dolu ortam da istenmeyen olayların, bazı dış servislerin istediği istikamette gelişmesi mümkündür.
kısaca soğukkanlı olmak yakıcıdır. devletin önünü tıkayıcı, içten vurucu değil, desteklenmesi önemlidir.
bir devletin sınırları içinde silahlı güce tahammülsüzlüğü tartışılmaz. silahtan arındırma çabası normaldir. ama bu yönde elindeki her imkanı kullanması da normaldir.
görüşmeyi sevr adlandırmak basit, propagandif yaklaşımdır. can önemlidir.
