Koltuk biraz uzaktadır; hemen yanı başında iki tane hayli yorgun görünen tip vardır. Fakat o da ne? boş koltuğun iki varisi de oralı olmamışlardır; yoksa koltuğu sana mı bırakmışlardır. hevesle koltuğa doğru bir hamle yaparsın ama öyle bir hevesli ve acelecisindir ki, ayaktaki teyze, kapının yanındaki amca ve daha da kötüsü karşı koltuktaki kesiştiğin manita sana doğru dikkatle bakmaya başlarlar. olan olmuştur; dönüş mümkün değildir. boş koltuğa doğru son hamleni yaparsın. ama lanet olası varislerden biri fikrini değiştirmiş ve koltuğun yeni sahibi olmaya karar vermiştir. sen ise öyle mal gibi kala kalırsın; ne yapacağını şaşırırsın. o ara kesiştiğin manitayla gözgöze gelirsin; sana acıyarak bakmaktadır. otobüs yavaşlar; bir durağa gelmiştir; senin durağa çok olsa da artık o otobüste kalman mümkün değildir "inecek vaaar...orta kapıı!" diye bağırırsın; kaptan "düğmeye bassananız ya" diye öfkeyle kapıyı açar; sen kendini dışarı atarsın. otobüs tekrar hareket ettiğinde akbilinin boş olduğunu hatırlar ve otobüsün arkasından eve kadar yürümeye başlarsın.
