kelime ve yalnızlığın dipnotudur bu destansı roman.tıpkı yaşamın kıyısına savrulmuş nice ademoğulları ve kızları gibi, unutulmuşluğun kelimeleşmesi ve tekrardan yalnızlaşmasıdır.bilinç akışı tekniği,atay'ın derdini anlatmak için uydurduğu bir kılıftır sadece.hakikat ne biçimde ne de karakterlerin hayat hikayesindedir.derdi vardır atayın ve bunu paylaşmak ister.olric ise tebessüm ve gözyaşının aynı duyguyu paylaştığı yerde varolur.orada selimler,turgutlar,hikmetler,mustafa inanlar vardır.enformasyon mağduru aydınlar muaftır bu romandan.kuramsal dedikoducular ise hissedar değildir.kitabı yüceltip kutsal kitap olarak görenler ise,çoktan gösterişli bir mahfazaya koyup,okumamak üzere duvarlarına asmışlardır. atay abimin 'türkiyenin ruhu' adlı bitmemiş çalışması olduğunu zannedenlere de söyleyeyim o halde,tutunamayanlar türkiyenin ruhudur.
