sen 11,bende 9 yaşındaydım.. heryerime yastık bağlayıp bütün karate öğretilerini üzerimde denediğini,çoraplarını çıkarıp ağzıma sokmaya çalıştığını,babamın aldığı bütün hediye ve oyuncakları önce kendi gözetiminden geçirip en çirkinlerini bana verdiğini ve yeni bisiklet alındığında bana verdiğin eski bisikletin pinokyoyu unutmadım..
aramızdaki yaş farkının sadece 2 olmasından dolayı sana hiç abi demedim,isminle seslendiğim için neredeyse dövüyordun beni.Ve 29 yıl oldu ben sana hala abi demiyorum.Artık problem etmiyosun bunu, çünkü biliyorsunki sen benim sadece abim değil herşeyimsin...ilk mini eteğimi aldığım gün kıskançlıktan eteğimi yırtan,okul çıkışlarında beni arkadaşlarına takip ettiren,sevgilime yazdığım saçma sapan mektupları yakaladığında, ilk tokatını atan abim ve bu kıskançlıklarını 15 yaşına geldiğim güne kadar istikrarla sürdüren abim....Küçüktük ikimizde sen bu haraketlerle koruduğunu zannediyordun beni,korumanın baskıyla olabileceğini düşünüyordun belkide...
Sonra büyüdüK, 20'li yaşlarına geldiğinde benim iyi dostum Oldun.Eskiden üzerimde uyguladığın baskının saçmalığına beraber oturup güldük.Beraber gezdik,beraber içki içtik,birlik olduk, sırdaşım oldun,yanlış yaptığım şeyleri anlatabilmek için,sabahlara kadar konuştun benimle.Şimdi düşününce benim bile tahammül edemediğim salaklıklarıma öyle bir tahhammul ettinki aslında...
Zordu işin aslında bir kız abisiydin sen.Bir sürü insanın medeniyet başlığı altında, herşeyi özgürce yaşamayı normal gördüğü bir zamanda, beni korumaya çalışıyordun ve bana zarar vermeden.
Çooook şey yaşadık seninle,benim yüzümden defalarca ağladığını gördüm,sen göstermemeeye çalışsanda , ben hep gördüm seni..Kıyamadım sana ama yapacağımı yaptım işte...
Şimdi hiç ayrılmadığım abim 2 yıldır ben burda,sen başka bir ülkede..uzağız ..Yalnızlığımı hiç böyle hissetmemiştim,Konuşamıyorum hiç kimseyle,sırdaşım çok uzaklardasın ve ben seni üzmemek için sanada anlatamıyorum yaşadıklarımı.
Aynayla konuşuyorum deliler gibi kendi kendime..ayna sen oluyorsun,anlatıyorum,anlatıyorum ve ağlıyorum.Biliyosun biz kadınlar zaten ağlamaya meraklıyız.işte ben bu ağlama olayıyla sen gittiğin günden beri somut birşeymiş gibi beraber yaşıyorum.
Sana keşke gitmeseydin diyemiyorum..ikimizde kararlar verdik ve o kararları yaşıyoruz.kocaman kadın oldum ama sen aklıma geldiğin anda ,senin o şımarık kardeşin olduğumun farkındayım.Senin gibi bir adamın kardeşi olduğum için gurur duyuyorum.Çektiğin fotoğrafları,açtığın sergileri anlatıyorum herkese,çoçuklar gibi övünüyorum seninle.Yalan söylemeyi malasefki beceremeyen abim..seviyorum seni
