kişinin kendiyle çelişmesi, soyutluk ve somutluk karmaşasına girip kendini boş yere hırpalaması, üzmesidir. cehennem dediğimiz soyutluğu, varlığına olan inancımızla somutlaştırken, yeryüzündeki varlığımızı ve pek tabii yaşadığımız tüm sıkıntıları da inancımız aracılığı ile soyutlaştırabileceğimiz gerçeğini gözden kaçırır bu yolunu kaybetmişler. yeryüzünde hiçbir sıkıntı veya keder yoktur ki sonsuza değin sürsün. kimsenin kaldırabileceğinden fazla yükle imtihan edilmediğini bilmektir yaşamayı seçmek. karanlığın en zifiri noktasıdır ki; orası ışığa en yakın olduğumuz yerdir. yaşadığımız karanlıkların tümü soyuttur, bize hiçbir şey yapamaz. onları karanlık kılan kendimizizdir. kendini bilen, gerçeği de bilir. gerçek ise bir yalandan ibarettir aslında...
