mutluyken gözün kör olmasıdır.. üzgün olunca da haliyle o göz sike sike açılır..
başlığı çok fiyakalı yazdım ama.. başka bi esprisi yok aslında başlığın.
insan anlamak ve yorumlamak için acı çekmek zorunda yani.. acılar bizi güçlendirir mi , he güçlendirmek hissizleşmek olarak düzeltilirse evet , ama acılar bizi mutlaka ki bazı şeylere ayar.. o yüzdendir insanın yaşlandıkça verdiği kararların daha oturaklı olması.. çünkü insan acı çekmiştir.. analiz ve analitik düşünme yeteneğ itavandadır.. o yüzden acı çekmeyen adamlar hep biraz hayalperesttir hep biraz gerçekleri görmez.. o yüzden çocuklar kolay kolay depresyona girmez.. çünkü farkında değillerdir olan bitenin !
üzüntülüyken insan hayatı düşünür.. depresifken sorgular..
gerisi hep harala gürele yaşama..
peki insan farkında olduğu için mi üzgündür yoksa üzgünken mi farkına varır bazı şeylerin ?
