ben de dahil, intihar edenler hakkında ilk şunu düşünürüz genelde "psikolojik sıkıntıları vardı galiba, sorunlarını aşamadı"
ama değil lan, değil işte! sanki normal olan hayatmış gibi, ölüme gideni damgalıyoruz anormal diye.
hayat tepeden tırnağa anlamsız. güneş çok güzel doğduğu için, ölümden tırstığımız için, intihar için cezalandırılırız diye yusufladığımız için, sevdiklerimiz, bırakıp gidemediğimiz için yaşıyoruz. yoksa bi numarası yok bu hayatın, dürüst olalım.
ölümse, çok daha basit, sade, güvenilir, eşit koşuular sağlayan bi şey.
belki intihar nedenlerini aramak yerine neden yaşadığımızın nedenlerini aramak gerekir. sıra dışı olan bu boktanlığa tutunuşumuz çünkü.
edit: gece gece "intihar etme nedenleri" diye okuyup döşendik. hayrına bi gammaz arkadaş taşıyıversin la entrymi.
