ilk sene ev özlemi ağır basar. yaklaşık 1 ay her gece ailenizi ve evinizin sıcaklığını düşünerek uyursunuz. daha sonraki dönemlerde "ah ulan, annem olsaydı! " şeklinde cümleler dile getirirsiniz. böylelikle 1 sene dolar. 2. seneye geldiğinizde ise tatilden dönüşte ev özlemini yine çekersiniz ama evde işler kötüyse de " oh gidiyorum, kurtuluyorum." dersiniz. yine de aklınızda yatay geçiş planları vardır. 3., 4., 5. senelere geldiğinizde ise artık tamamen şehir dışına adapte olursunuz ve ikiye bölünmüş hayatınızı devam ettirirsiniz.
