kavram kesinlikle göreceli olmaklar beraber, uzun ilişki yaşamayan insanlar ikiye ayrılır.
biri, sürekli gününü gün edip sürekli fuckbuddy modunda takılan insandır mesela, ihtiyacını giderir, tüketir ve bir şey paylaşmaz. doğruluğu tartışılır tabii.
biri de, her şeyi enine boyuna ölçtüğü için, bir ilişkiye başladığında, o ilişkiyi erken bitireceği zaman her iki tarafın da neler kaybedeceğini kestirebildiği için, en baştan mantığını kullanarak hiç bu işe bulaşmaz.
amaç sadece cinsel tatmin mi? birsürü yol var.
amaç sadece "yalnız olmamak, ilişki içerisinde görünmek" mi? işte burda biraz duralım.
şu an sevgili görünen insanların %80'i bu durumda zaten. kimsenin kimseyi sevdiği, aşık olduğu falan yok. kısa günde birbirlerine 500 defa "aşkım" dediklerine bakmayın, dünyanın en büyük yalanı. resmen sevgili geçinen bu insanlar, yalnız kalmamak için birbirlerine katlanıyor. erkek bir umut "belki sevişirim" diyor, kız da ara sıra sürtünüp öpüşüp hormonlarını dizginliyor, bu kadar.
peki bu ilişkiler sağlıklı mı? bence müthiş hastalıklılar. peki nasıl olması gerekir?
gerçekten anlaşabileceğin, ilişkiye şöyle bir bakınca "ulan bu beni sevse bile ben bundan ayrılırım" diyeceğin kişilerden uzak durarak, evlilik olmadan da hayatını birleştirebileceğin bir insan olmalı sevgilin. gerçekten onunla bu yola çıkabilmelisin yani.
"biz daha genciz ehe" diyenlere de iki şaplak atasım geliyor. ilişki tecrübesi illa çok ilişkiye girerek edinilmez. çok ilişkisi olmayan bir adam olmamama rağmen, şu an ne istediğini bilen, yalnızlığıyla mutlu olabilen(bunu kabullenmiyorum, sadece yalnız olduğum için ağlamayanlardanım) bir insanım. bunlar ilişkiyle kazanılacak şeylerden ziyade hayat tecrübesi. karşıdakine nasıl davranacağımı, onun kafasından neler geçtiğini, ruh halini anlayabiliyorum mesela. hayata bakışını, fikirlerini kestirip ona göre seçiyorum hamlelerimi. sonuç mu? şu an çok uzaklarda olan birisine çok yakınım. ama zaman belirleyecek neler olacağını. ben hep aynıyım, hep burdayım.
