günümüzün popüler hastalığı. her sevgilisinden ayrılan, her okulu kötü giden, her arkadaşıyla kavga eden "depresyondayım şekerimmmm" diye dolaşıyor ortalıkta. e be güzelim biz ona bir zamanlar 'üzülmek' demiyor muyduk? yok illa yaşadığımız acının boyutunu anlatırken de bokunu çıkaracağız ya, abartır da abartırız.. bir tane patlatasım geliyor ağızlarının tam ortasına da.. neyse.
gerçeğine gelecek olursak.. akşam uyutmayan, sabah uyandırmayan, şimdi ben yaşıyorum da noluyo dedirten, hayatın içini kazıyıp bomboş yapan, zevk, acı, sevinç gibi tüm hisleri körelten bir şey olsa gerek asıl depresyon.. hafifi var ağırı var tabi bir de ve onlar da hislerle ölçülen bir şey bence. hafif bir körelme yaşıyorsanız hislerinizde sorun yok ama tüm bu zevk, acı, şu, birbiriyle çarpışıp, birbirini götürüp tamamen yok olduklarında bir çift boş göz artık sizindir. güle güle kullanınız.
