aslında hiç bir zaman var olmamış kavramdır. bir aile ekstra masrafları için aylık en fazla 100 lirayı bir kenara koyabilirken, kimisinin günlük cep harçlığı 300 liradır. kiminin otobüs parası yokken, bir diğeri ise galeride onlarca arabaya sahiptir. sanki hepsine aynı anda binebilecekmiş gibi. göz fantezisidir. markete abisiyle giren o çelimsiz çocuk abisinin gözlerine 50 kuruşluk bir çikolatayı almak için bakarken, insan elindeki her şeyi kasada bırakıp çıkıp gitmek ister. kendi alım gücünden bile utanır. milyonerlerin yapmadığı yardımları yapabilmeyi düşünür ki onların bir çoğunun da hiç sikinde değildir bu ayrı bir konu. tonlarca para denen o kağıt yığınına sahip olan insandan daha yetenekli daha zeki olmasına rağmen maddi sıkıntı içindeki insan bir sınava giriş ücretini yatıramadığı için hak etmediği bir yaşamı sürmeye mecbur kalır. diğeri ise özel derslerle bile kıçını yırtıp giremeyip işini rüşvetle torpille hallettirir. işte dünyanın adaleti bu kadar da değil bundan kat kat siktir boktandır.
