gönül gözüm fena halde açık bugün. "herşey saçma değil mi zaten" cümlesiyle olaya müdahil olurken aslında hayata karşı bi' tavır almıyor muyuz. aslında hayatı önemsemiyor muyuz, hıı? bir şeyi reddederken en büyük sahiplenmeyi yaşıyoruz. kendimizden tiksindiğimiz şey bizi biz eden üvey kardeşimiz değil mi?
