küçükken bir film izlemiştim. adını hatırlamıyorum, ne kadar küçük olduğumu da. bir sahnesi beynime kazındı resmen.küçük bir kızı vardı kadının, 5 yaşlarında.kadın hastaydı, neydi rahatsızlığı bilmiyorum.ama ölecekti, o da biliyordu. derken kızıyla vakit geçirirken ona güçlü olması gerektiğini, hep yanında olacağını ve onu çok sevdiğini söylüyordu.derken boş bir kağıt aldı önündeki masaya, kızı kucağındayken.kızının elini o kağıdın üzerine koydu ve minicik elini çizdi kağıda, parmak aralarından bileğe kadar.ve kızıyla konuşmaya başladı
+ileride ne olmak istersin sally?
-nasıl yani anne?
+yani, tek başınayken yapmaktan mutluluk duyacağın bir şey, bağlanabileceğin.
-itfaiyeci olabilirim.böylece kırmızı bir arabam olur.evet.
+tamam, gerçekten istiyor musun bunu hayatım?
evet ama avukat da olabilirim.böylece adil olunmasını sağlayabilirim, hem zaten çok konuştuğumu söylüyor bayan vogend.
-ah tamam benim güzel kızım.(elin parmaklarından birine avukat ve itfaiye görevlisi yazar annesi.)
+peki başka ne olmak istersin kızım?
-anne, senin gibi bir anne olmak istiyorum.
+(ağlayarak ama belli olmasın diye gülmeye de çalışarak) ah sahimi tamam onu da yazalım parmaklardan birine.peki kaç çocuğun olsun istersin?
-2.
+2 mi? (yine hüzünlüdür, ağlamaklı.)
-3 ya da 4 de olabilir tam bilmiyorum belki de 5 olmalı.sen ne dersin anne?
+ bu senin hayatın kızım, ben sadece yazarım parmaklarına(kızını öper ve diğer parmağa da kızının dediği şekilde aynı cümleyi yazar.2. 3 ya da 4 de olabilir, belki de 5.)
+peki, hayatını paylaşacağın adam nasıl biri olmalı sally?
-babam gibi.
+oh sally ama sen onu hiç tanıyamadın ki, biliyorsun babanı bir trafik kazasında kaybettik.
-evet biliyorum ama sen öyle güzel anlattın ki onu ben babamı tanıyorum anne.zeki,nazik, seni çok seven, başarılı bir doktordu o.insanlara yardım etmeyi seven, öyle değil mi?
+evet tatlım!
-anne babam beni de sever miydi tanısaydı?
+severdi, seni benden bile çok severdi kızım.
neyse işte kadın bu kağıdı dolduruyor böyle 5 tane maddeyle ve onu bir kutuya koyup saklıyor ve kızına ileride okumasını söylüyor ve arkasına onu ne kadar çok sevdiğine dair notlar yazıyor. kız yıllar sonra o kağıdı buluyor başka bir şehre taşınmış.annesini kaybedeli 20 yıl olmuş, kızımız başarılı bir avukat olmuş.hayatında babası gibi bir adam var işte.kağıttaki ele elini yerleştirmeye çalışıyor , annesinin yazılarını okuyor, kağıttaki kurumuş gözyaşlarını fark ediyor.o an hıçkıra hıçkıra ağlıyordu işte.çok etkilenmiştim. o ağladıkça ben de ağlamıştım ve benim de hep böyle bir şey yapasım var.ya da bilmiyorum bu gibi bir şey.
