ben her zaman kızlara karşı çekingen ve heyecanlı olmuşumdur. o nedenle aşklarımın birçoğu platonik olmuştur.*
hele ki lise dönemlerimde bir kızla konuşmak, bir kıza teklif etmek benim için neredeyse imkansızdı.
her neyse lise 2. sınıftaydık ve sınıfımızda, adı bir o kadar çirkin **, kendisi de bir o kadar güzel olan biri vardı. yüzü ve güzelliği hala aklımdadır. ben ona içten içe duygular beslemekteydim, fakat onun dünyadan haberi yoktu. bir de okulun en sosyal kişiliklerinden biriyle çıkıyordu. bana da kalan ibrahim tatlıses'in bir kulunu çok sevdim şarkısını dinlemekti.
lise bitene kadar bir kelime bile etmedim. hep sevgilisini düşünerek kendimi teselli ettim ve o şekilde de unuttum. şimdi düşünüyorum da ona beslediğim duygular gerçekten de temiz duygularmış. böyle acı tatlı bir anımdır işte.
