albümü çıkış tarihinden önce dinlememe totemimi kırmayıp şu an, şu saniye bitirmiş olduğum dream theater albümüdür. şarkı şarkı açıklamasını yapmayı aklımdan geçirmekle birlikte açıklanmışı varken laf kalabalığı yapmayıp hemen albüme genel bakış bölümüne geçeceğim:
dream theater'ın kötü birşey yapmasını hiçbirimiz bekleyemezdik ve yine yapabileceklerinin en iyisini yaptılar. fakat ilham da sonsuz birşey değil, bir yerden sonra tıkanıklık yaşanmak zorunda bu adamlardan tutup ta bir a change of seasons bekleyemeyiz. lakin outcry gibi the ytse jam efsanesine kafa tutacak bir şarkı * yapılmış, tebrik edilesi.
artık petrucci ve myung eleştirilemez mükemmellikte sanatçılar haline geldikleri için onlara mükemmeller demekle yetiniyorum fakat tabiki de onlar için yetersiz. eleştirme hakkını kendimde bulduğum * abiler olan rudess, labrie ve mangini' ye gelirsek, rudess: albümde ciddi ciddi parlıyor. değeri anlaşılası. far from heavenda harika iş çıkarmış bir wait for sleep olmasa da efsaneleşebilecek bir şarkı yaratmış. beneath the surfacete kurcalandığı gözümüzden kaçmadı. mangini: adam portnoyun yerini tutmuş. fakat bundan fazlası değil, portnoyun gruba katkılarını hepimiz biliyoruz mangini gibi sen yenisin galiba üyesine portnoydan iyi iş çıkarmış demek ayptır. bridges in the sky, lost not forgotten parladığı şarkılar. özellikle lost not forgottenda on the backs of angelsdaki zillere dokunmayan manginin gidip yerine yenisinin geldiğini düşündük. labrie: on the backs of angelsta bizi çok korkuttun allah canını almasın vokalistidir. albümün genelinde singledan oldukça farklı vokal performansı var. en iyisi olmasa da oldukça iyi, seviyoruz. albümün en iyi vokalini braeking all illusionsda görüyoruz.
aşağı yukarı böyle şeyler hissettirdi a dramatic turn of events heyecanla dinlenince. albümdeki dream theater ruhu grubun ilk albümünden farklı değil. şarkılarda bu ruh oldukça biz bu grubu hep seveceğiz. albüm ilk dinleyişte kendini sevdirdi, bakalım tekrar dinlediğimizde neler hissedeceğiz.
