biraz hamasi. devletliler biraz sıkışınca beceriksizce, hemen koparırlar yaygarayı. vatan elden gidiyor. zira onlar için vatan, iktidardır, ayrıcalıktır.
oysa bizim için vatan, oturduğumuz oda, ailemiz, komşumuz nurten, kocası ahmetle dostluklarımız; bizim için vatan okulumuz, çalıştığımız fabrika, işlediğimiz toprak; bizim için vatan çocukluğumuzun geçtiği mahalle, dar sokaklar, varsa kumsalı, denizi, ağaçları, saklambaç duvarları; bizim için vatan gelin odamız, ideallerimiz, namusumuz, minik kavgalarımız, barış sofralarımız, camilerimiz, havralarımız, ayağımızla bastığımız toprak, ufkumuz kadar gökyüzü.
ne kadar kalabalıksak, o kadar insan aynı duygu. vatan işte bu duyguların kavuşması, tanışık olması.
kim ister bunları kaybetmeyi.
