diyalogları ve oyunculukları ile yarattığı gerçekçi atmosferi sayesinde benim gibi aşırı fantazya düşkününü bile bir saat kırk iki dakika boyunca ekrana hapsedebilmiş, üstüne üstlük çok samimi acılar çektirmiş bir başyapıt.
aslında hastalıklı bir zihnin ürünü "gemide". hastalıklı, çünkü ülkenin ana haber bültenlerinden ve üçüncü sayfa haberlerinden takip ettiğimiz, trajik ve çoğunlukla bizim huzurlu hayatlarımızdan uzak gündemini getirip burnumuzun dibinde oynatma cesaretini göstermiştir. Günde en az 3 tecavüz olayının gerçekleştiği, kimi küçücük kimi ise yollu gözüyle bakılıp, suça mazeret gösterilen onlarca kadının, en ufak bir merhamet gösterilmeksizin defalarca kez kullanıldığı, ensest ilişkinin tavan yaptığı Türkiye'de, işlerin sözümona delikanlıların kokuşuk raconlarına nasıl da uydurulduğunu anlatmıştır. Kimi zaman kapitalist düzen içinde sıkışmaya zorlanan eğitimsiz ve cahil güruhun geçirdiği ahlak psikozlarını, kimi zaman da yalnızca erkek doğasındaki doyumsuz içgüdülerin, tıpkı bir hayvan gibi vahşi ve doğal ortamında dışavurumunu sebep sunmuştur buna. sorgulama, denklemin değişkeni olan erkek üzerinden devam ederken, kadın sabit biçimde hep aynı mağdur olmaya devam edecektir. Gün gelecek, güvenebileceği tek bir kişi bile kalmadığında ölümü nihai kurtuluş olarak görecektir. Bütün bunlar ülkenin en metropol şehirlerinin varoşlarında yaşanıp bitecek, vicdani hesaplaşmaların, inanca dayalı korkunun sesi bastırılacak, işlenen suçun asayişin gözünden kaçması için dualar edilecektir.
Uzun lafın kısası, izlenmesi her bünyeye tavsiye edilmeyen bir filmdir. izledikten sonra salt ağır argoya ve mide bulandırıcı sahnelere takılmadan, etraflıca düşünmek ve objektif eleştirmek gerekir.
