sabahtan akşama kadar plastik topla kapının önünde futbol oynamanın maddiyattan daha değeri olduğu o yıllarda kurulan dostluklardır.
bazen bir mahalle maçında aynı takımda olmak, bazen top alırken para birleştirmek, bazen ramazan bayramlarında kapı kapı gezip şeker toplamak, bazen aynı erik ağacına çıkmak; kısaca, mutlu olabildiğin kişiyle iyi vakit geçirmek, en büyük arkadaşlıkları da beraberinde getirirdi o yıllarda.
yaş büyüdükçe, güvendiğin her insandan birer birer kazık yedikten sonra geriye şöyle bir dönüp bakıyor insan, hep çocuk kalabilseydim diye...
